Euthanasie van uw hond

Euthanasie, het laten inslapen van uw hond, is een gevoelig onderwerp. De meeste dierenartsen zullen om ethische redenen nooit een gezonde hond laten inslapen, maar als uw hond veel pijn heeft of lijdt aan een dodelijke aandoening wordt euthanasie een bespreekbare optie. In een dergelijke situatie kunnen u of uw dierenarts euthanasie voorstellen om onnodig lijden te voorkomen.

Beslissingen nemen over euthanasie van uw hond is vaak vreselijk moeilijk, maar u staat er niet alleen voor: uw dierenarts kan u helpen bij het maken van de juiste afwegingen. Als er geen redelijke alternatieven meer zijn, kan het een enorme opluchting zijn om uw hond een vredige en waardige dood te kunnen bieden. Laten inslapen is één van de meest liefdevolle (en moeilijkste) dingen die een eigenaar voor zijn zieke hond kan doen.

Hoe gaat de euthanasie van een hond te werk?
Het inslapen van uw hond, de euthanasie zelf, gebeurt pijnloos. Uw hond krijgt eerst een narcosemiddel toegediend waardoor de hond buiten bewustzijn raakt. Vervolgens wordt er een euthanasiemiddel toegediend waar de hond aan overlijdt. Over het algemeen wordt het euthanasiemiddel in de bloedbaan toegediend via een ader in een voorpootje. De dood treedt meestal in enkele seconden na de injectie. Soms kan een hond als hij wegzakt nog een keer diep adem halen en ook kunnen er nadat de dood al is ingetreden nog enkele onwillekeurige spiersamentrekkingen optreden. Dit is normaal en moet niet worden gezien als een teken dat de kat nog in leven is. Euthanasie op deze manier is snel, gecontroleerd, stressvrij en pijnloos. Als een hond erg onrustig is, kan de dierenarts voorafgaand aan de euthanasie een kalmeringsmiddel voorschrijven om ervoor te zorgen dat de laatste momenten van uw hond in alle rust verlopen.

Is het gebruikelijk dat de eigenaar bij zijn of haar hond blijft tijdens een euthanasie?
De keuze om bij de euthanasie aanwezig te zijn of de hond aan de zorg van de dierenarts over te laten, is geheel aan de eigenaar. Velen kiezen ervoor om bij hun hond te zijn op het moment van overlijden, maar u moet zich niet schuldig voelen als u dit te zwaar of eng vindt. Als u beslist om bij uw hond te blijven, helpt u de hond door uw emoties zo goed als mogelijk voor hem te verbergen: het dier kan u aanvoelen en door uw onrust zelf onrustig worden.

Wat gebeurt er met uw hond na overlijden?

• U kunt zelf kiezen wat er met het lichaam van uw hond moet gebeuren nadat u hem heeft laten inslapen. Uw dierenarts kan op uw verzoek een aantal zaken voor u regelen:
• U kunt uw hond door uw dierenarts tegen betaling van transportkosten laten verbranden samen met andere dieren.
• U kunt uw hond laten begraven op een dierenbegraafplaats. Uw dierenarts kan u hierover meer informatie geven. (www.dierenbegraafplaats.com)
• U kunt uw hond bij de dierenarts achterlaten voor een crematie in één van de dierencrematoria in Nederland. U heeft daarbij nog vele keuzemogelijkheden: individuele crematie of collectieve crematie (samen met andere overleden huisdieren), as laten uitstrooien of een urn van uw keuze, de urn naar u op laten sturen of laten bijzetten in een urnentuin of columbarium, eventueel persoonlijk afscheid in het crematorium, een herinneringscertificaat, een foto van het overleden dier etc. De kosten van de crematie zijn afhankelijk van uw keuze. (www.hethoekschehof.nl)
• Begraven van gezelschapsdieren in de eigen tuin is bij wet verboden, tenzij bij gemeentelijke verordening toegestaan. In sommige gemeenten mag u daarom het lichaam van uw hond mee naar huis nemen om het te begraven in grond die in uw eigendom is (dus niet in de tuin bij een huurwoning of in een nabijgelegen park). U kunt dit bij uw dierenarts of rechtstreeks bij uw gemeente navragen.

Rouwen om uw hond
Het is niet meer dan normaal dat u van streek raakt en emotioneel bent bij het overlijden van uw huisdier. Uw dierenarts begrijpt dat, wees niet bang om uw emoties te tonen. Na het verlies van een huisdier volgt een periode van rouw waarin u afwisselend allerlei emoties kunt voelen: verdriet, eenzaamheid en zelfs boosheid. Deze gevoelens horen bij het natuurlijke verwerkingsproces. Schuldgevoelens of zelfverwijt over de dood van uw kat zijn niet vreemd maar bijna altijd onterecht: een beslissing tot euthanasie is meestal het laatste middel en wordt uit liefde genomen om een hond uit zijn lijden te verlossen. Koester uw herinneringen, denk terug aan de goede tijden en die typische dingen waardoor u zoveel van uw hond hield. Het kan helpen om met iemand te praten over uw gevoelens. Als u met iemand wilt praten die u begrijpt, kunt u ook contact opnemen met een professionele hulpverlener.

Kinderen begeleiden bij het overlijden van uw hond
Ook kinderen kunnen het moeilijk hebben wanneer u een hond laat inslapen. Het is misschien hun eerste ervaring met de dood en het is belangrijk om eerlijk te zijn. Vertel ze de waarheid, stimuleer de kinderen om te praten over hun gevoelens en deel ook uw gevoelens met hen. Spreek openlijk over uw hond en richt u daarbij op de goede herinneringen. Betrek uw kinderen bij een rituele begrafenis, crematie of herdenking van uw hond. Laat ze samen met u een graf of gedenkplek kiezen en inrichten. Kinderen kunnen hun verdriet en rouw vormgeven en verwerken door tekeningen of een fotoplakboek te maken of een verhaaltje te schrijven. Een nieuw huisdier kan helpen bij de rouwverwerking, maar het is beter om uzelf en uw kinderen de tijd te gunnen om de dood van uw hond te verwerken.

Rouwverwerking bij de andere honden in huis
Op geen enkele manier is vooraf te voorspellen hoe uw hond zal reageren op het verlies van een maatje. Soms blijft een hond ogenschijnlijk onaangedaan wanneer een huisgenoot overlijdt, een enkel dier lijkt zelfs ronduit opgelucht en gelukkig. Andere honden kunnen daarentegen hun eetlust verliezen, geen belangstelling meer hebben voor hun omgeving of alleen maar zitten staren: het dier lijkt depressief. Bij een klein aantal honden brengt het verlies van een hondenmaatje een verandering van persoonlijkheid of gedrag teweeg. In extreme gevallen kan het gedrag van uw hond problematisch worden.

Zoals voor veel diersoorten geldt, kan snuffelen en neuzen aan het lichaam van zijn overleden maatje uw hond helpen bij de rouwverwerking. Daarom is het zinvol om evt het lichaam van een geeuthanaseerde hond niet meteen te laten cremeren maar eerst mee naar huis te nemen.

Het is raadzaam om bij een buitengewone verandering in het gedrag van uw hond een dierenarts te laten onderzoeken of er geen sprake is van onderliggende lichamelijke problemen. Bij onoplosbare gedragsproblemen kunt u zich wenden tot een gedragsdeskundige.

Bron: LICG